Με αφορμή το ποίημα του Χάρη Σακελλαρίου "Τα παιδιά στην πόλη" , διαβάσαμε το βιβλίο της Λίτσας Παναγιωτοπούλου
" Ένα δέντρο ζητάει αυλή".
Ένα πουλί, κρατώντας στο ράμφος του
ένα σποράκι,
ψάχνει στην τσιμεντένια
πολιτεία να βρει μια αυλή.
Θέλει να αφήσει το σποράκι να φυτρώσει κοντά στα παιδιά, να γίνει
ένα όμορφο δεντράκι κι έτσι να γίνουν τα όνειρά του αληθινά.
Μα, δυστυχώς, πουθενά δε βλέπει αυλές, πουθενά δε βλέπει παιδιά.
"Στο τσιμέντο δεν μπορώ να φυτρώσω! Και τα όνειρά μου ποτέ δε θα γίνουν αληθινά...
Τώρα, πουλάκι, μπορείς να με φας!" θα πει λυπημένο το σποράκι στο πουλί που του χάρισε τη ζωή.
Μα γρήγορα θα αρχίσουν να ξαναψάχνουν μαζί.
'Αραγε θα τα καταφέρουν;
( από την περιγραφή του βιβλίου)
" Ένα δέντρο ζητάει αυλή".
Ένα πουλί, κρατώντας στο ράμφος του
ένα σποράκι,
ψάχνει στην τσιμεντένια
πολιτεία να βρει μια αυλή.
Θέλει να αφήσει το σποράκι να φυτρώσει κοντά στα παιδιά, να γίνει
ένα όμορφο δεντράκι κι έτσι να γίνουν τα όνειρά του αληθινά.
Μα, δυστυχώς, πουθενά δε βλέπει αυλές, πουθενά δε βλέπει παιδιά.
"Στο τσιμέντο δεν μπορώ να φυτρώσω! Και τα όνειρά μου ποτέ δε θα γίνουν αληθινά...
Τώρα, πουλάκι, μπορείς να με φας!" θα πει λυπημένο το σποράκι στο πουλί που του χάρισε τη ζωή.
Μα γρήγορα θα αρχίσουν να ξαναψάχνουν μαζί.
'Αραγε θα τα καταφέρουν;
( από την περιγραφή του βιβλίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου